मेरे दुष्मन, मेरे भाई?

पाकिस्तान देशाचा किंवा एखाद्या पाकिस्तानी मनुष्याचा नुसता उल्लेख जरी झाला तरी कपाळावर आठी आणण्यापासून ते पेटून उठून शिवराळ भाषेत त्यांचा उद्धार करणारे लोक मला माहीत आहेत. "अणुबॉम्ब टाकून संबंध पाकिस्तान नष्ट केला पाहिजे"

साथी है खूबसूरत...

कदाचित १९८३ सालची गोष्ट असेल. मला अचानक रजा मिळाली होती. अमृतसरहून मुंबईला येण्यासाठी मला वातानुकूलित किंवा फर्स्टक्लास डब्यातून प्रवास करण्यासाठी हक्काचे रेल्वे वॉरंट मिळू शकत असले तरीदेखील कन्फर्म रिझर्वेशन न मिळाल्याने मी स्लीपर डब्यात प्रवास करीत होतो. माझ्या बर्थपर्यंत पोहोचलो आणि सामान ठेवले.

थोड्याच वेळात, एक मध्यमवयीन पंजाबी महिला आणि तिच्यासोबत एक नितांतसुंदर तरुणी

ती बाई कोण होती?

सैन्यदलातील सर्व्हिसच्या सुरुवातीला, म्हणजे १९८१ मध्ये माझं पहिलं पोस्टिंग अमृतसरला झालं. चार वर्षांच्या खडतर ट्रेनिंगची शिदोरी आणि पुष्कळशी ऐकीव माहिती सोबत होती. पण युनिटमधलं काम आणि एकंदर जीवन कसं असतं याचा काहीच अनुभव नव्हता. वयही लहानच, म्हणजे

असाही एक शॉक

सैन्यदलातील नोकरीत निरनिराळ्या छावण्यांमधील सरकारी घरांमध्ये राहिलो. मध्य प्रदेशात इंदोरजवळील महू छावणीत सैन्यदलाच्या तीन मोठ्या प्रशिक्षण संस्था आहेत. आमच्या लग्नानंतर लगेच, म्हणजे १९८६-८८ या काळात मी तेथे एका प्रशिक्षणासाठी वास्तव्य करून होतो. सैन्यदलाबद्दल फारशी कल्पना नसलेल्या माझ्या पत्नीचे, डॉ. स्वातीचे ते पहिलेच 'स्वतःचे' घर होते. पण आमच्या सुदैवाने त्या घरात फारश्या 'सरकारी गंमती' नव्हत्या.